Kolejny dzień, kolejne atrakcje. Postanowiliśmy dokończyć zwiedzanie miasta szlakiem Ruta del Modernisme. Podekscytowanie było ogromne, ponieważ czekały nas największe perełki architektoniczne miasta. Parc Güell, Sagrada Família, Szpital św. Krzyża i Pawła to miejsca, których nie można przegapić. W każdym z nich spędziliśmy dużo czasu podziwiając najdrobniejsze detale.

Po dwóch obfitych i dość męczących dniach postanowiliśmy dać sobie "trochę luzu". Dlatego nasz kolejny dzień w stolicy Katalonii był o wiele spokojniejszy, więcej jeździliśmy metrem (nie bez powodu kupiliśmy trzydniowe bilety:), ale za to zawierał największe perełki secesyjne miasta. Poniżej tradycyjna mapka z zaznaczonymi miejscami naszej wędrówki:

1. Hospital de la Santa Creu i de Sant Pau

Adres: Carrer de Sant Antoni Maria Claret, 167

Zespół pawilonów i ogrodów szpitala to wspaniały przykład architektury secesyjnej (wpisany na listę UNESCO). Budynki szpitala zostały wzniesione z cegły, a ich inspiracją był styl łączący elementy chrześcijańskie i muzułmańskie. Główny gmach ozdobiony wieżami i wieżyczkami, których dachy i części fasad pokrywają mozaiki ceramiczne, zachwyca od pierwszego wejrzenia. Jego fasadę, która zwrócona jest wprost na Sagrada Famlia, zdobi wieża z żelaznym zegarem. W przylegających do niego wielu pawilonach (podobno każdy z nich jest inny) swoje dzieła umieścili secesyjni rzeźbiarze i ceramicy. Wszystkie pawilony połączone są ze sobą podziemnymi korytarzami, tak by chorzy i personel medyczny mogli swobodnie się przemieszczać. W takim szpitalu to można się kurować :)

2. Parc del Laberint

Adres: Passeig dels Castanyers, 1

Dość daleko od centrum, na obrzeżach miasta znajduje się Park Labiryntów. Składa się z dwóch części: ogrodu neoklasycystycznego, inspirowanego ogrodami włoskimi oraz ogrodu romantycznego. 
Można zagubić się tu w zielonym labiryncie (co z chęcią zrobiliśmy:) albo spacerować pomiędzy stawami, kanałami, rzeźbami o motywach z mitologii greckiej, fontannami oraz wieloma gatunkami drzew i roślin.
Jest to kolejny przykład pięknego zadbanego parku miejskiego. Labirynt wbrew naszym wcześniejszym wyobrażeniom nie jest prostą łamigłówką i parę razy się w nim zgubiliśmy (przypominało nam się wtedy słynne powiedzonko z gry Hugo: ślepa uliczka koniec gry :).

3. Parc Güell

Adres: Carrer d'Olot, s/n

Punktem centralnym parku jest duży plac otoczony słynną falistą ławką pokrytą kolorową mozaiką z ceramiki i szkła. Jest to najdłuższa ławka świata, mierząca ok. 100 m. Z placu alejką możemy dotrzeć do różowego Domu-Muzeum Gaudiego, gdzie artysta mieszkał w latach 1906-1925. We wnętrzu można podziwiać pamiątki z życia architekta, jego przyjaciół i asystentów, meble jego projektów oraz pomieszczenia domu.
Ze wszystkich miejsc, które zwiedziliśmy to Parc Güell był chyba tym najbardziej zatłoczonym. Masa osób, które walczyły o zrobienie sobie zdjęcia sam na sam z mozaikową salamandrą. Co ciekawe, jeszcze kilka miesięcy temu do parku można było wejść bezpłatnie. Teraz, żeby zobaczyć najważniejszą i najpiękniejszą środkową część parku trzeba zapłacić i wchodzić koniecznie o określonych godzinach podanych na bilecie.

4. Casa Vicens

Adres: Carrer de les Carolines, 24

5. Sagrada Família

Adres: Carrer de Mallorca, 401

Świątynia Świętej Rodziny niewątpliwie jest symbolem Barcelony i często głównym powodem przyjazdu turystów do miasta. Ten największy projekt Antoniego Gaudiego wciąż jest w budowie (słyszeliśmy plotki o zakończeniu prac w 2030 r.). Jest też chyba jedną z najdroższych inwestycji na całym świecie. Za życia Gaudiego ukończono zaledwie maleńki fragment świątyni: kryptę, ściany absydy, jedną z wież i fasadę Bożego Narodzenia.
Świątynia jest tak monumentalna, że widać ją z każdego punktu miasta. Trzy fasady kościoła, które same w sobie będą na pewno dziełami sztuki, symbolizują kluczowe momenty w życiu Chrystusa: jego narodzenie, mękę oraz zmartwychwstanie. Cztery wieże wieńczące każdą z fasad mają natomiast symbolizować 12 apostołów. Od strony wschodniej możemy podziwiać wspaniałą fasadę Bożego Narodzenia. Od zachodu wznosi się fasada Męki Pańskiej, którą rozpoczęto budować w 1954 r. Natomiast budowę południowej, głównej fasady Glorii, rozpoczęto dopiero w 2002 r. (tu jeszcze nic nie widać tak naprawdę) Czwarta fasada od strony absydy dedykowana jest Matce Boskiej.
Na zwiedzanie świątyni spokojnie można przeznaczyć kilka godzin, szczególnie jeśli będziecie chcieli wejść do środka. My się na to nie zdecydowaliśmy, postanawiając, że zrobimy to, gdy wszystko będzie już ukończone. Ogrom Sagrady Famílii po raz pierwszy ujrzeliśmy od strony fasady Męki Pańskiej. W tym momencie widok, który mieliśmy przed oczami robił wrażenie. Jednak cały podziw dla tej strony kościoła szybko prysł, kiedy przeszliśmy na drugą stronę zaprojektowaną całkowicie przez Gaudiego. Widać diametralną różnicę kunsztu i stylu. Niesamowita ilość postaci, sytuacji, symboli przedstawionych na tej fasadzie, pokazuje, jak niesamowitym wirtuozem sztuki był w swoich czasach Gaudi. Z drugiej strony, podziwiając tę stronę nocą, wydawało się, że wszystko zlewa się ze sobą, utrudniając tym samym dostrzeżenie jakichkolwiek detali.